Sakramenty Nowego Przymierza zostały ustanowione przez Chrystusa. Jest ich siedem: chrzest, bierzmowanie, eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, kapłaństwo i małżeństwo. Sakramenty te obejmują wszystkie etapy i wszystkie ważne momenty życia chrześcijanina: sprawiają narodzenie i rozwój chrześcijańskiego życia wiary, uzdrowienie i dar posłania (KKK 1210).
Sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, bierzmowanie i Eucharystia są fundamentami całego życia chrześcijańskiego. „Uczestnictwo w Boskiej naturze, które ludzie otrzymują w darze przez łaskę Chrystusa, objawia pewną analogię do powstania, rozwoju i wzrostu życia naturalnego. Wierni odrodzeni przez chrzest, zostają umocnieni przez sakrament bierzmowania, a w Eucharystii otrzymują pokarm życia wiecznego. W ten sposób przez sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego w coraz większym stopniu osiągają skarby życia Bożego i postępują w kierunku doskonałej miłości (KKK 1212).
Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia duchowego i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania: Chrzest jest prawidłowo i słusznie określany jako sakrament odrodzenia przez wodę i w słowie (KKK 1213).
Chrzest, brama do życia i królestwa Bożego, jest pierwszym sakramentem nowego prawa; przyniósł go Chrystus wszystkim ludziom, aby mieli życie wieczne, a potem wraz z Ewangelią powierzył go swojemu Kościołowi, gdy polecił Apostołom: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Dlatego to chrzest jest przede wszystkim sakramentem tej wiary, przez którą ludzie, oświeceni łaską Ducha Świętego, dają odpowiedź na Ewangelię Chrystusową (Obrzęd chrztu nr 3).
Chrzest jest sakramentem, przez który ludzie wchodzą do wspólnoty Kościoła i tworzą razem budowlę na mieszkanie Boga w Duchu Świętym, stają się królewskim kapłaństwem i świętym narodem. Chrzest jest także sakramentalnym węzłem jedności, łączącym wszystkich, którzy są nim naznaczeni (Obrzęd chrztu nr 4).
PRZYGOTOWANIE DO CHRZTU DZIECKA
W Kodeksie Prawa Kanonicznego (KPK) w kanonie 851 nr 2 czytamy, że rodzice dziecka, które ma być ochrzczone oraz jego chrzestni, mają być należycie pouczeni o znaczeniu sakramentu chrztu oraz o związanych z nim obowiązkach. Obowiązek należytego przygotowania spoczywa na duszpasterzach (nauki przed chrztem).
Podkreślając obowiązek troski rodziców o ochrzczenie swoich dzieci, KPK uzależnia godziwość, czyli dozwoloność chrztu dziecka w zwykłych warunkach od zgody jego rodziców lub przynajmniej jednego z nich albo prawnych opiekunów oraz od istnienia uzasadnionej nadziei, że dziecko zostanie wychowane po katolicku (por KPK 867 par. 2 nr 1-2). Na ogół rękojmię tego wychowania dają rodzice lub najbliżsi krewni. Jeżeli jednak rękojmie są niewystarczające, może to stanowić dostateczny powód odłożenia , a w wypadku gdy całkowicie ich brak, wręcz odmowy udzielenia chrztu.
W przypadku braku kanonicznego małżeństwa rodziców dziecka, gdy jest szczera wola rodziców wychowania dziecka w wierze katolickiej, można dziecku udzielić chrztu. W takiej sytuacji należy odebrać od rodziców i od chrzestnych oświadczenie w sprawie katolickiego wychowania dziecka.
Do sakramentu chrztu św. należy wybrać ojca chrzestnego lub matkę chrzestną lub oboje razem (KPK 873). Zatem KPK wyklucza sytuację dwóch ojców chrzestnych lub dwóch matek chrzestnych. Może być jednak tylko jeden chrzestny: matka lub ojciec.
KPK 874 par. 1 stanowi, że do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
- jest wybrany przez rodziców dziecka lub opiekunów prawnych. Jeżeli jest brak rodziców i opiekunów chrzestnego wybiera proboszcz lub szafarz chrztu św.
- ukończył 16 rok życia. Proboszcz lub szafarz chrztu może dla słusznej przyczyny dopuścić wyjątkowo do pełnienia tego zadania osobę nie mającą wymaganego wieku.
- jest katolikiem, przyjął sakrament bierzmowania i Eucharystię oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiednie do podejmowanego zadania.
- nie podlega karze kanonicznej wymierzonej lub deklarowanej zgodnie z prawem.
- nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.
Dodatkowe postanowienia odnośnie chrzestnych przedstawia Instrukcja Episkopatu Polski o chrzcie dzieci. Stanowi ona:
- Rodzice powinni szukać chrzestnych wśród bliższej rodziny, sąsiadów.
- Duszpasterz sprawdza, czy kandydaci na chrzestnych spełniają warunki określone przez Kościół i gdy okaże się że tak, zatwierdza ich wybór.
- Od chrzestnych, których duszpasterz nie zna należy żądać odpowiedniego świadectwa kwalifikacyjnego z parafii, na terenie której mieszkają.
- Chrzestni mają być katolikami, wyznającymi swą wiarę zgodnie z nauką Kościoła – nie wolno np. dopuszczać do pełnienia tej funkcji osób żyjących w związkach nieformalnych i w związkach cywilnych, a także młodzieży nie uczęszczającej na katechizację (żądać zaświadczeń).
- osoby prowadzące życie nie moralne.
NIEZBĘDNE DOKUMENTY DO SPISANIA AKTU CHRZTU:
- świadectwo urodzenia dziecka USC.
- dane osobowe rodziców (wiek, wyznanie, adres zamieszkania)
- dane osobowe chrzestnych (wiek, wyznanie, adres zamieszkania)
- od chrzestnych zaświadczenia z parafii że są godni pełnić tą funkcję.
- chrzest należy zgłosić 3 tygodnie przed planowanym terminem.
-
Rodziców dziecka i chrzestnych zobowiązuje się przed chrztem dziecka do skorzystania z sakramentu spowiedzi św.
-
Rzeczy potrzebne do chrztu
- świeca chrzcielna
- biała szata